بخشی از دفاتر وکالت دکتر شاهین صداقت
SEDAGHAT LAW FIRM

سوالات مربوط به ویزای تحصیلی‌ و جواب ‌های آنها

چگونه یک دانشگاه یا مؤسسه آموزش عالی را انتخاب کنم؟

با توجه به اینکه بیش از ۴۰۰۰ دانشگاه و مؤسسه آموزش عالی معتبر در ایالات متحده وجود دارد، لازم است هنگام انتخاب یک دانشگاه، عوامل زیادی را مد نظر قرار دهید که مهمترین آنها به شرح زیر است:

·     تأیید اعتبار/به رسمیت شناسی. اطمینان حاصل کنید که مؤسسه آموزشی مورد نظر شما به تأیید سازمانی رسیده باشد که توسط شورای تأیید آموزش عالی و/یا وزارت آموزش ایالات متحده به رسمیت شناخته شده باشد. همچنین توجه داشته باشید که برخی از کشورها و کارفرماها انتظارات بیشتری دارند؛ به عنوان مثال، برخی از آنها هنوز مدارکی که از طریق آموزش از راه دور کسب شده است را قبول نمی کنند.

·     رشته‌های تحصیلی. حتی بزرگترین دانشگاه‌ها هم دانشجویان را برای همه مشاغل آماده نمی کنند . اطمینان حاصل کنید که دانشگاه انتخابی شما انواع برنامه هایی که شما به آنها علاقمند هستید را دارا باشد.

·     مخارج. شهریه، هزینه‌های زندگی، و فراهم بودن کمک‌های مالی می تواند بین دانشگاه‌های مختلف در ایالات متحده بسیار متفاوت باشد.

·     موقعیت. تنوع اقلیم و چشم انداز در ایالات متحده بسیار زیاد است. همچنین، به عواملی مانند علاقه به زندگی در یک محیط شهری، فراشهری یا روستایی توجه داشته باشید.

·     نوع مؤسسه آموزشی. مؤسسات آموزشی می توانند دولتی، خصوصی یا وابسته به مذاهب مختلف باشند.این مؤسسات می توانند بزرگ یا کوچک باشند و تعداد زیادی یا فقط عده معدودی دانشجوی خارجی در آنها مشغول به تحصیل باشند.

·     شرایط لازم و حیطه‌های تحقیقاتی مورد علاقه دانشکده. همخوانی با حیطه‌های تحقیقاتی مورد علاقه دانشکده برای دانشجویان مقطع تحصیلات تکمیلی بسیار حائز اهمیت است.

·     امکانات و تسهیلات یا برنامه‌های ویژه. به عنوان مثال، اگر شما به زبان انگلیسی مسلط نباشید، شاید بهتر باشد دنبال دانشگاه هایی بگردید که برنامه‌های آموزش زبان انگلیسی را نیز ارائه می کنند.

·     استاندارد‌های پذیرش. صلاحیت‌های شما تا چه اندازه با دانشجویانی که در دانشگاه مورد نظر شما پذیرفته شده اند همخوانی دارد؟ پاسخ به این سؤال می تواند به شما کمک کند تخمین بزنید احتمال قبولی شما در آن دانشگاه چقدر است.

بهترین دانشگاه‌ها و مؤسسات آموزش عالی کدام هستند؟

ایالات متحده هیچ فهرست رسمی از بهترین دانشگاه‌ها منتشر نمی کند. برخی از سازمان‌های خصوصی فهرست هایی از «بهترین ها» جمع آوری می کنند، که این فهرست‌ها با در نظر گرفتن عواملی همچون بودجه‌های تحقیقاتی یا دیدگاه‌های صاحب نظران در یک رشته خاص تهیه می گردد. این فهرست‌ها از حیث نتیجه گیری تفاوت‌های چشمگیری با یکدیگر دارند، که البته با توجه به این که در حال حاضر بیش از ۴۰۰۰ دانشگاه و مؤسسه آموزش عالی تأیید شده در ایالات متحده مشغول به فعالیت هستند و هر یک از آنها اهداف و نقاط قوت خاص خود را دارند، چندان جای تعجب ندارد. 

اغلب معروف‌ترین دانشگاه‌ها گران‌ترین دانشگاه‌ها نیز هستند و ورود به آنها نیز از همه مشکل تر است. «بهترین» دانشگاه یا مؤسسه آموزش عالی آن است که برای شما مناسب باشد دانشگاهی که رشته تحصیلی شما را ارائه دهد و واجد سایر معیارهایی باشد که برای شما حائز اهمیت است نظیر موقعیت، امور مالی، مسکن، و امکانات لازم برای دانشجویان خارجی.

آیا مدرک ایرانی من توسط دانشگاه‌های ایالات متحده پذیرفته خواهد شد؟

معمولاً بله. دانشگاه‌های ایالات متحده عموماً مدارک سایر کشورها که مورد تأیید وزارت علوم آنها و برای ادامه تحصیل در آنجا معتبر است را می پذیرند. به هر حال، هریک از دفاتر پذیرش ایالات متحده به طور مستقل تصمیم گیری می کنند. آنها تحصیلات قبلی شما را ارزیابی می کنند تا ببینند تا چه حد با برنامه‌های مشابه تحصیلی در ایالات متحده و شرایط ویژه برنامه تحصیلی خاصی که برای آن درخواست داده اید قابل تطبیق است. (می توانید راجع به دغدغه هایی که ممکن است حتی قبل از درخواست رسمی برای پذیرش داشته باشید از کارکنان دفاتر پذیرش سؤال کنید.)  

برای قبولی نیاز به چه نمراتی دارم؟

تنوع تحصیلی در ایالات متحده به معنای آن است که شرایط لازم برای قبولی در آنها تفاوت چشمگیری دارد؛ برخی از مؤسسات آموزشی بسیار گزینشی عمل می کنند؛ حال آنکه سایر مؤسسات اکثر متقاضیان را قبول می کنند. برای قبولی در یک برنامه آموزشی گزینشی مربوط به مقطع کارشناسی یا کاردانی، لازم است معدل مقطع متوسطه شما ب باشد و یا به عبارتی جزء بیست (۲۰) درصد ممتاز کلاس خود باشید. شرط قبولی در دانشگاه‌های سختگیرتر این است که جزء ده (۱۰) درصد ممتاز کلاس خود باشید. بسیاری از مؤسسات شرایط ساده تر و حتی برنامه‌های آموزشی «ثبت نام آزاد» دارند که قبولی در آنها فقط مستلزم اتمام تحصیلات متوسطه یا سایر پیش شرط‌های لازم برای آغاز تحصیلات دانشگاهی می باشد (ممکن است شرایط اضافی برای دانشجویان خارجی وجود داشته باشد؛ به عنوان مثال، عموماً تسلط به زبان انگلیسی یکی از پیش شرط‌های لازم برای آغاز هر گونه تحصیلات دانشگاهی است)—کافی است اطمینان حاصل کنید که آماده موفقیت در تحصیلات و پروژه‌های دانشگاهی می باشید؛ برنامه‌های آموزشی ثبت نام آزاد هم به اندازه برنامه‌های آموزشی مؤسسات گزینشی تر چالش انگیز هستند. 

دانشجویانی که به دانشکده‌های تحصیلات تکمیلی وارد می شوند عموماً با توجه به شصت واحد نهایی مقطع کارشناسی خود مورد ارزیابی قرار می گیرند. شرایط لازم برای قبولی از گروهی به گروه دیگر متفاوت است، و پذیرش دانشجو در این مقطع نسبت به مقطع کارشناسی و کاردانی گزینشی تر می باشد.

چه زمانی باید برای درخواست اقدام کنم؟

در صورت امکان، یکی دو سال قبل از آنکه تحصیلات خود را آغاز کنید، در خصوص درخواست اقدام نمایید. سال تحصیلی در ایالات متحده اواخر ماه آگوست آغاز می شود و در ماه مه پایان می یابد. همچنین شاید پذیرش نیمسال دوم (که کلاس‌های آن در ماه‌های ژانویه یا فوریه آغاز می شوند) نیز امکان پذیر باشد، اما نه در تمام موارد. آخرین مهلت درخواست ممکن است برای برخی از دانشگاه‌ها و مؤسسات آموزش عالی اواخر نوامبر باشد. همچنین، برای ثبت نام در آزمون‌های استاندارد، شرکت در آنها و کسب اطلاع از نمرات اخذ شده در آنها نیاز به وقت خواهید داشت. برخی از این آزمون‌ها فقط سالی یک یا دو بار برگزار می گردد.  

آیا دیر دست به کار شده اید؟

برخی از دانشگاه‌ها برنامه‌های ثبت نامی انعطاف پذیرتری دارند و درخواست‌ها را هر زمانی می پذیرند. همچنین، در ایالات متحده شما ملزم نیستید که تحصیلات مقطع کاردانی یا کارشناسی را بلافاصله بعد از فارغ التحصیل شدن از دبیرستان آغاز کنید — اگر مجبور باشید، می توانید به خاطر آنکه مهلت ثبت نام برای رشته مورد علاقه شما سپری شده است، یک سال دیگر صبر کنید. در دانشکده‌های تحصیلات تکمیلی، تعداد دانشجویان مسن تر حتی بیشتر است. برخی از دانشگاه‌ها حتی برنامه هایی را ارائه می کنند که مخصوص افراد «شاغلی» است که از تجربه کاری قابل ملاحظه‌ای برخوردار هستند. با این وجود، اگر زودتر دست به کار شوید، گزینه‌های بیشتری را فرا روی خود خواهید داشت و می توانید از بهترین فرصت‌های مربوط به کمک‌های مالی و امثال آن بهره بگیرید، بدون آنکه مجبور باشید عجله کنید و یا اینکه منتظر بمانید. 

باید در چه آزمون‌های ورودی شرکت کنم؟

برای دریافت پاسخ به این سؤال و سایر سؤالات مربوط به آزمون، به صفحه مربوط به پذیرش در دانشگاه‌های آمریکا: آزمون در این بخش و نیز بخش مفصل تر راجع به آزمون در این وب سایت مراجعه کنید.

فرایند درخواست پذیرش در دانشگاه‌های ایالات متحده چگونه است؟

رویه‌های درخواست برای پذیرش بین دانشگاه‌های مختلف، اندکی متفاوت است. مراحل عمومی تقاضا برای پذیرش به شرح زیر است: 

·     تاریخ‌ها و مهلت‌های ثبت نام تعیین شده را برای تافل و سایر آزمون‌های لازم برای رشته و مقطع تحصیلی بررسی کنید. 

·     بعد از انجام تحقیقات لازم، فهرستی از دانشگاه‌ها و مؤسسات آموزش عالی در مقطع تحصیلی مورد نظر خود را که به نظر می رسند متناسب با نیازها و الویتهای شما باشند تهیه کنید. سپس پیام هایی را از طریق پست الکترونیکی برای هریک بفرستید و از آنها خواهش کنید اطلاعات لازم و تقاضانامه‌های مربوطه را برای شما ارسال کنند. 

·     تقاضانامه‌های هریک از تقریباً سه الی هفت مؤسسه آموزشی که به بهترین وجه ممکن متناسب با نیازهای شما است را تکمیل کنید (فقط یک مؤسسه آموزشی گزینشی را انتخاب نکنید)، و هریک از تقاضانامه‌ها را به انضمام شهریه درخواست، به دانشگاه مربوطه ارسال کنید. می توانید مدارک تحصیلی و نمرات آزمون‌های خود را بعداً ارسال کنید؛ حال آنکه تقاضانامه‌های فاقد شهریه درخواست برگشت داده خواهد شد. نمرات آزمون‌ها باید مستقیماً توسط سازمان مسئول برگزاری آزمون به دانشگاه مربوطه ارسال گردد. 

·     از مؤسسات آموزشی که در آنها به تحصیل پرداخته اید درخواست کنید که کارنامه‌های رسمی را برای شما صادر کنند که نشان دهنده دوره‌های آموزشی باشد که شما در آنها شرکت کرده اید. اگر در آزمون‌های نهایی شرکت کرده اید، یک نسخه از نتایج این آزمون‌ها را نیز ارسال کنید. اکثر دانشگاه‌ها و دانشکده‌های آمریکایی درخواست می کنند که توصیه نامه هایی مستقیماً توسط معلمین، اساتید، کارفرماها، یا سایر افرادی که از نقاط قوت شما آگاه هستند ارسال شود. اسناد و مدارکی که به زبان انگلیسی نیست باید به همراه ترجمه انگلیسی آنها ارائه شود.

نکات اساسی که باید راجع به تکمیل تقاضانامه تحصیل در دانشگاه‌ها و مؤسسات آموزش عالی ایالات متحده بدانم چیست؟

مشخصات خود را روی کلیه تقاضانامه ها، درخواست‌های آزمون، و غیره همواره با یک املای ثابت بنویسید. اگر گذرنامه دارید، مشخصات خود را با همان املایی که در گذرنامه شما درج شده است بنویسید. اختلاف املای مشخصات از سندی به سند دیگر می تواند مشکلاتی را ایجاد نماید.

حتی الامکان مطالب را تایپ کنید و از دست نویس کردن آنها خودداری کنید، و در مواردی که ناچار به دست نویس کردن مطالب هستید، آنها را خوش خط و خوانا بنویسید.

معمولاً از متقاضیان پذیرش در دانشگاه‌های گزینشی خواسته می شود مقاله یا  اظهارنامه‌ای را بنویسند و در آن به تبیین اهداف خود بپردازند. ممکن است مؤسسه آموزشی مربوطه خط مشی هایی را در خصوص نحوه نوشتن چنین مقاله یا اظهارنامه‌ای ارائه دهد، اما این گونه مقالات معمولاً اهداف زیر را برآورده می سازند:

·     برنامه‌های تحصیلات تکمیلی بیشتر علاقمند هستند جزئیاتی را درباره رشته تحصیلی مورد علاقه متقاضی، اهداف شغلی وی، و میزان تناسب برنامه مورد تقاضا با نیازها و قابلیت‌های تحصیلی خاص متقاضی بدانند.

·     در مقطع کاردانی و کارشناسی، مقاله مزبور این امکان را برای کارکنان واحد پذیرش فراهم می کند که به درک بهتری از شخصیت و پیشینه فردی متقاضی نائل شوند. اینکه شما چه تفاوت هایی با سایر متقاضیان دارید؟ مقاله مزبور همچنین می تواند فرصت خوبی را برای ذکر مهارت‌ها وعلائقی که در سایر قسمت‌های تقاضانامه به خوبی شرح داده نشده اند فراهم کند.

چنانچه قصد دارید در رشته‌های مرتبط با هنرهای نمایشی به ادامه تحصیل بپردازید، ممکن است از شما خواسته شود یک نوار صوتی یا تصویری حاوی یکی از اجراهای خود را ارائه دهید. ممکن است از علاقمندان به هنرهای تجسمی خواسته شود که گزیده‌ای از آثار خود را ارائه دهند.

برای کلیه مطالبی که از خارج از ایالات متحده ارسال می گردد از پست هوایی/پیک استفاده کنید یا در صورت امکان به صورت آنلاین درخواست دهید. یک نسخه از کلیه مطالب و مدارکی که برای مؤسسات آموزشی ارسال می کنید را نزد خود نگه دارید.

به احتمال زیاد تقاضانامه‌ها حاوی مواردی خواهد بود که شامل حال دانشجویان خارجی نمی شود (مانند شماره تأمین اجتماعی، کد پستی و غیره). می توانید این گونه موارد را خالی بگذارید همچنین اگر احساس می کنید که مواردی مبهم است، می توانید طی نامه‌ای شرح دهید که چرا برخی از موارد را خالی گذاشته اید و نامه را به پیوست سایر مدارک خود ارسال کنید.

چه تعداد دانشجوی خارجی در ایالات متحده هستند؟ چند نفر از آنها ایرانی هستند؟

اپن دور،یک نظرسنجی که هر ساله توسط یک مؤسسه غیر انتفاعی تحصیلات بین المللی منتشر می شود، گزارش داد که در سال تحصیلی ۲۰۱۱-۲۰۱۰ تقریباً ۷۲۳،۲۷۷ دانشجوی خارجی در دانشگاه‌ها و مؤسسات آموزش عالی ایالات متحده ثبت نام کرده بودند، که از این تعداد ۵،۶۲۶ نفر اهل ایران بودند.

در دانشگاه چه خدمات پشتیبانی برای من موجود خواهد بود؟

مشاور دانشجویان خارجی دانشگاه شما، اولین ایستگاه برای پاسخگویی به بسیاری از سؤالات خواهد بود. بخشی از وظیفه مشاور این است که به عنوان رابط میان دانشجویان خارجی وسایر قسمت‌های دانشگاه و منابع اجتماعی عمل کند اگر مشاور نتواند خودش به سؤال خاصی پاسخ دهد، به احتمال قوی می تواند شما را به فردی که پاسخ شما را می داند ارجاع دهد.

در اغلب دانشگاه‌های آمریکایی، یک مشاور آموزشی برای شما تعیین خواهد شد. این فرد عموماً در رشته‌ای که شما در صدد ادامه تحصیل در آن هستید تخصص دارد و اطلاعات و رهنمودهای لازم در خصوص شرایط لازم برای تحصیل در دانشگاه مربوطه و نیز پاسخ به سایر سؤالات آموزشی شما را ارائه خواهد داد. چنانچه به هر دلیلی بخواهید مشاور آموزشی خود را تغییر دهید (شاید گفتگو با شخصی که به عنوان مشاور شما تعیین شده برای شما مشکل باشد و یا اینکه بخواهید تغییر رشته دهید)، که این موضوع بسیار معمول است معمولاً می توانید استادی را انتخاب و از او خواهش کنید که مشاور شما باشد.

بسیاری از دانشگاه‌ها و مؤسسات آموزش عالی دارای مراکز مشاوره‌ای هستند که برای کمک به دانشجویانی که مشکلات شخصی ترمختلفی، از مشکلات خانوادگی گرفته تا ناتوانی‌های آموزشی، دارند طراحی شده است. برای مراجعه به این مراکز، حتماً نباید یک مشکل «خیلی حاد» داشته باشید اگر به عنوان مثال، به خاطر امتحانات دچار استرس شده باشید یا احساس غربت کنید، آنها این امکان را برای شما فراهم می کنند که از پشتیبانی و رهنمودهای حرفه‌ای محرمانه برخوردار شوید. مؤسسات آموزش عالی مختلف میزان پشتیبانی مختلفی را ارائه می دهند و آن را به گونه‌های متفاوتی سازماندهی می کنند در دوره‌های آشنا سازی و توجیه در این باره صحبت خواهد شد.

در خصوص مشکلات آموزشی، مراکز یا خدمات آموزشی موجود در دانشگاه می توانند به شما کمک کنند و با برگزاری کلاس‌ها یا کارگاه‌های آموزشی ویژه در خصوص مهارت‌های نوشتن یا تحقیق پشتیبانی لازم را ارائه دهند.

برخی دیگر از منابع متداول موجود در دانشگاه عبارتند از مراکز آموزش زبان انگلیسی، پشتیبانی مسکن، پشتیبانی از دانشجویان دچار معلولیت، گروه‌های دانشجویی از جمله گروه‌های دانشجویان خارجی؛ مراکز کاریابی که می توانند در نوشتن رزومه و یافتن دوره‌های انترنی یا سایر فرصت‌های شغلی حرفه‌ای به شما کمک کنند. در برنامه‌های آشناسازی و توجیهی دانشگاه شرکت و با مشاور دانشجویان خارجی مشورت کنید تا دقیقاً بدانید که دانشگاه یا مؤسسه آموزش عالی شما چه امکاناتی ارائه می دهد و چگونه می توانید از این امکانات استفاده کنید.

دانشجویان خارجی در چه نوع مسکنی زندگی می کنند؟

بستگی دارد. ممکن است دانشجویان در داخل یا خارج از دانشگاه زندگی کنند (بعضی از دانشگاه ها دانشجویان

را ملزم می کنند که در دانشگاه زندگی کنند). نوع مسکن داخل دانشگاه هم بسیار متنوع است: ممکن است خوابگاه های ویژه ای برای دانشجویان خارجی و/یا افرادی که دارای علائق بین المللی هستند تخصیص داده شود؛ خوابگاه هایی که تک جنسیتی هستند یا محوطه های تک جنسیتی دارند؛ خوابگاه ویژه دانشجویان متأهل؛ گزینه های دیگر. اوایل که به ایالات متحده می آیید، ممکن است مایل باشید فرصتی برای «هوم استی» بیابید . این یک مسکن دائمی نیست، بلکه فرصتی است که مدت کوتاهی نزد یک خانواده آمریکایی اقامت کنید، و می تواند فرصت بسیاری مناسبی برای آشنایی با فرهنگ آمریکا باشد.

رو شهای تدریس چگونه خواهد بود؟ اساتید از من چه انتظاراتی خواهند داشت؟

کلاس های مختلف در دانشگاه محل تحصیل شما ممکن است ساختارهای متفاوتی داشته باشند. برخی از کلاس ها، به ویژه کلاس های مربوط به دوره های آموزشی اولیه علوم، ممکن است بزرگ وعمدتاً مبتنی بر تدریس استاد باشد، حال آنکه سایر کلاس ها نوعی رویکرد «سمیناری» اتخاذ می کنند، با تعداد دانشجوی کمتر و با محوریت بحث میان استاد و دانشجویان راجع به مقاله تعیین شده یا سایر موضوعات مرتبط با درس و کلاس. دوره های آموزشی بزرگ مبتنی بر سخنرانی استاد غالباً تعداد «گروه های بحث» کمتری دارند و توسط دانشجویان مقطع تحصیلات تکمیلی که به عنوان دستیار آموزشی فعالیت می کنند اداره می گردد. به ویژه در کلاس های علوم و زبان، جلسات «آزمایشگاه» فرصتی را برای تمرین عملی مهارت های تدریس شده، گفت و شنود یا انجام آزمایشات فراهم می سازد.

حتی در کلاس های بزرگ مبتنی بر سخنرانی استاد هم از شما انتظار می رود که به طور منظم در همه کلاس ها شرکت کنید. در سمینارها، «مشارکت کلاسی» معمولاً یکی از معیارهای مهم تعیین نمره است. این بدان معنا است که نه تنها حضور در کلاس ها بلکه مشارکت فعالانه در آنها—از جمله سؤال پرسیدن وشرکت کردن در بحث ها حائز اهمیت است.

ممکن است کلاس ها از آنچه شما انتظار دارید غیر رسمی تر باشد. دانشجویان می توانند استاد را با نام کوچک خطاب کنند؛ بعضی ها ممکن است خوراکی با خود به کلاس بیاورند و یا اینکه دیر سر کلاس حاضر شوند. اما امر بر شما مشتبه نشود، به هرحال باز هم استاد مسئول اداره کلاس است و کلاس های مختلف ممکن است به شیوه متفاوتی اداره شوند. سعی کنید موقعیت خاص کلاسی که در آن شرکت می کنید را درک نمایید.

آموزش در ایالات متحده براندیشه و تحلیل مبتکرانه و انتقادی تأکید می کند تا اینکه فقط یادگیری یک سری ایده های اندیشمندان بزرگ و حفظ کردن فرمول ها و واژگان. غالباً از شما انتظار می رود که نظریات را در خصوص موقعیت های جدید به کار ببرید، نظر و تفسیر خود را بیان کنید، و حتی نظریه های خاص خود را ارائه دهید و آنها را بسنجید. تردید کردن یا مخالفت (مؤدبانه) با نظرات دیگران، حتی استاد، بی احترامی تلقی نمی شود.

وقتی از دیگران نقل قول می کنید و یا حتی خلاصه ای از دیدگاه های دیگران را ارائه می دهید، همیشه باید منبع را ذکر کنید. در غیر این صورت ممکن است به انتحال، «سرقت عقاید و نظرات دیگران»، متهم شوید که جرم بسیار بزرگی محسوب می شود و حتی می تواند به اخراج از دانشگاه بیانجامد. در برنامه های توجیهی و آشناسازی دانشگاه راجع به انتحال و نیز جزئیات ذکر منابع بحث خواهد شد.

اگر در خصوص زبان انگلیسی نیاز به کمک داشته باشم، چه اقدامی انجام دهم؟

بسیاری از دانشگاه ها و مؤسسات آموزش عالی مراکز آموزش زبان انگلیسی را در خود دانشگاه دارند که شما می توانید از آنها بهره بگیرید، یا کلاس های آموزش زبان انگلیسی خصوصی را به صورت دوره های آموزشی زبان دوم ارائه می دهند. مشاور دانشجویان خارجی دانشگاه شما نیز می تواند شما را به کلا س ها و منابع موجود در جامعه و نیز خدمات آموزشی هدایت نمایند که در آنها هم کلاسی های شما ممکن است بتوانند به صورت فردی به شما کمک کنند.

انتظار چه هزینه های درمانی (با بیمه) را داشته باشم؟ برای کاهش این هزینه ها چه اقداماتی انجام دهم؟

به خاطر بالا بودن هزینه های درمانی در ایالات متحده، بیمه درمانی برای دانشجویان خارجی ضروری است. در این باره با مشاور دانشجویان خارجی دانشگاه خود مشورت کنید و اطمینان حاصل کنید که هم برای خود و هم برای اعضای خانواده ای که شما را همراهی می کنند بیمه خدمات درمانی کافی داشته باشید.

برنامه های بیمه معمولاً خدمات عادی چشم پزشکی و دندانپزشکی را تحت پوشش قرار نمی دهند. بسته به توافق های صورت گرفته بین دانشگاه و شرکت بیمه، بیمه نامه ها ممکن است «بیماری هایی که ازقبل وجود داشته اند» را تحت پوشش قرار دهند یا قرار ندهند. چنانچه از قبل بیماری دارید که فکر می کنید برای درمان آن نیاز به پوشش درمانی مداوم دارید، در این باره با مشاور دانشجویان خارجی دانشگاه خود صحبت کنید و از او بپرسید که آیا و چگونه باید پوشش بیمه ای اضافی خریداری کنید.

حتی با وجود بیمه، باز هم باید انتظار هزینه های درمانی را داشته باشید، نظیر مشارکت درپرداخت هزینه های ویزیت پزشک و نسخه ها (یعنی اینکه شما بخشی از هزینه را می پردازید. اغلب مبلغ ناچیزی در حد 10 یا 20 دلار—و بیمه مابقی را پرداخت می کند).  بیمه نامه خود را بخوانید و از قبل بدانید که بیمه شما چه مواردی را تحت پوشش قرار می دهد.

اینکه شما برای درمان به چه محلی مراجعه کنید هم تفاوت زیادی در هزینه ایجاد می کند در اکثر دانشگاه ها و مؤسسات آموزش عالی که دانشجویان در خود دانشگاه زندگی می کنند امکانات بهداری و مراقبت های درمانی وجود دارد که مراقبت های درمانی خوبی را با هزینه ای مناسب ارائه می دهند، اما میزان خدمات موجود متفاوت است و اغلب این نوع خدمات فقط مختص دانشجویان است نه خانواده های ایشان. مشاور شما می تواند اطلاعات بیشتری درباره سایر منابع مراقبت های درمانی موجود در جامعه، از قیبل پزشکان خصوصی، برنامه های گروهی، و مراکز فوریت های پزشکی، ارائه دهد. فقط در صورت بروز یک فوریت واقعی باید به مراکز اورژانس بیمارستان ها مراجعه کرد؛ هزینه درمان و مراقبت در این مراکز به مراتب از هزینه مراجعه به پزشک یا کلینیک فوریت ها بیشتر است، و اگر شرکت بیمه از قبل اعلام کرده باشد که چنین هزینه هایی را متقبل نخواهد شد و یا تشخیص دهد که بیماری به اندازه کافی حاد و اضطراری نبوده است که به اورژانش بیمارستان مراجعه شود، چنین هزینه هایی را تحت پوشش قرار نخواهد داد.

برای اطلاعات بیشتر از مدارک لازم و نحوه پذیرش فرم ارزیابی را تکمیل فرمأید.